مصرف متوسط شراب خطر بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد

مطالعه‌ای به رهبری محققان نشان می‌دهد که مصرف کم تا متوسط شراب با کاهش خطر عوارض قلبی عروقی مرتبط است. بر اساس تجزیه و تحلیل یک بیومارکر مصرف شراب (به طور خاص، اسید تارتاریک، موجود در انگور) انجام شده است. این مطالعه بر روی ۱۲۳۲ شرکت‌کننده در پروژه PREDIMED، یک مطالعه اپیدمیولوژیک علمی عمده در تغذیه در مورد اثرات رژیم غذایی مدیترانه‌ای بر سلامت قلب و عروق انجام شد.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، و گفته محققان، «شکی نیست که مصرف بیش از حد الکل عواقب جدی برای سلامتی دارد. با این حال، اثرات مصرف متوسط و مسئولانه شراب همچنان موضوع بحث در جامعه علمی است. نتایج این مطالعه و سایر مطالعات باید به قرار دادن مصرف متوسط شراب در جایگاه واقعی خود به عنوان عنصری از رژیم غذایی مدیترانه‌ای، که سالم‌ترین رژیم غذایی در جهان محسوب می‌شود، کمک کند.»

امروزه، بحث و جدل زیادی در مورد اثرات سلامتی مصرف متوسط نوشیدنی‌های الکلی به طور کلی و شراب به طور خاص وجود دارد. رامون استروچ تاکید می‌کند که «بخشی از این بحث به دلیل نتایج متناقض مطالعاتی است که به اثر محافظتی شراب اشاره کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر چنین اثری را نیافته‌اند.»

این تفاوت‌ها را می‌توان با خطاهای احتمالی در سوابق مصرف شراب توضیح داد. او توضیح می‌دهد: «مطالعات اپیدمیولوژیکی که نقش شراب را در میزان وقایع قلبی عروقی ارزیابی می‌کنند، اغلب بر اساس اطلاعات خودگزارش‌شده در مورد مصرف شراب هستند. این داده‌ها قابل اعتماد هستند، اما در معرض خطاهای اندازه‌گیری به دلیل یادآوری نادرست یا ادراکات مغرضانه در مورد مطلوبیت اجتماعی نوشیدن نوشیدنی‌های الکلی هستند.»

در پاسخ به این مشکل، محققان در این مطالعه مصرف شراب را با استفاده از نظرسنجی‌های فرکانس مصرف غذا اندازه‌گیری کردند که آن‌ها با یک بیومارکر عینی تأیید کردند: غلظت یافت شده در ادرار اسید تارتاریک، مولکولی که عمدتاً در انگور تولید می‌شود و به ندرت توسط سایر گونه‌های گیاهی سنتز می‌شود.

با استفاده از این روش، مطالعه مصرف شراب و پیامدهای قلبی عروقی را در گروهی از بیماران PREDIMED تجزیه و تحلیل کرد. در مجموع، ۱۲۳۲ شرکت‌کننده ارزیابی شدند، از جمله ۶۸۵ نفر که دچار عارضه قلبی عروقی (مرگ قلبی عروقی، سکته قلبی، سکته مغزی یا نارسایی قلبی) شده بودند و ۶۲۵ نفر که به طور تصادفی انتخاب شده بودند.

تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که مصرف کم شراب (بین یک لیوان در هفته و کمتر از نیم لیوان در روز) خطر ابتلا به عارضه قلبی عروقی را ۳۸ درصد کاهش می‌دهد، اما این کاهش به ۵۰ درصد می‌رسد زمانی که مصرف متوسط ​​باشد (بین نیم لیوان و یک لیوان در روز). با این حال، زمانی که مصرف از یک نوشیدنی در روز فراتر می‌رود، اثر محافظتی از بین می‌رود.

علی‌رغم این نتیجه‌گیری‌ها، اینس دومینگز خاطرنشان می‌کند که «طراحی مشاهده‌ای این مطالعه توانایی برقراری علیت را محدود می‌کند» و متخصصان خاطرنشان می‌کنند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است: «نتایج مطالعات گروهی همیشه باید برای اطمینان بیشتر تأیید شود.» در این زمینه، آن‌ها به دو مسیر بالقوه برای اقدام اشاره می‌کنند. اولین مورد شامل طراحی مطالعات مداخله تغذیه‌ای تصادفی است، با تخصیص تصادفی شرکت‌کنندگان به گروه‌هایی با مصرف شراب متفاوت.

آن‌ها می‌افزایند: «انجام این مطالعات بسیار گران است. اکنون یک مطالعه در حال انجام است، اما نتایج آن هنوز چهار تا پنج سال دیگر طول خواهد کشید.» دومین مورد مطالعه مکانیسم‌های این اثرات محافظتی شراب بر سیستم قلبی عروقی است، مانند تحقیق در مورد قدرت ضد التهابی پلی‌فنول‌های شراب مانند رسوراترول و سایر ترکیبات فنلی. آن‌ها نتیجه می‌گیرند:«شناخت مکانیسم‌ها اعتبار زیادی به نتایج مطالعات گروهی اپیدمیولوژیکی می‌دهد.»