در آوریل ۲۰۲۱، مقرراتی در قانون درمانهای قرن ۲۱ به اجرا درآمد که مستلزم آن بود که تمام نتایج آزمایشهای پزشکی به محض در دسترس قرار گرفتن، در پرونده پزشکی الکترونیکی بیمار منتشر شود. به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، در نتیجه این قانون جدید، بسیاری از بیماران حتی قبل از پزشک خود، نتایج آزمایشهای […]
در آوریل ۲۰۲۱، مقرراتی در قانون درمانهای قرن ۲۱ به اجرا درآمد که مستلزم آن بود که تمام نتایج آزمایشهای پزشکی به محض در دسترس قرار گرفتن، در پرونده پزشکی الکترونیکی بیمار منتشر شود.
به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، در نتیجه این قانون جدید، بسیاری از بیماران حتی قبل از پزشک خود، نتایج آزمایشهای خود را میبینند و میخوانند. مشکل این است که بسیاری از گزارشهای پزشکی برای بیماران نوشته نشدهاند. به عنوان مثال، کاترین لاپدیس، MD، MPH، از بخش آسیبشناسی دانشگاه میشیگان هلث گفت: «یک گزارش آسیبشناسی استاندارد توسط یک آسیبشناس برای یک متخصص بالینی مانند جراح یا پزشک سرطان یا برای خواندن سایر آسیبشناسان نوشته میشود.»
لاپدیس و همکارانش آزمایش کردند که آیا افراد میتوانند گزارشهای آسیبشناسی استاندارد را درک کنند یا خیر و اینکه آیا یک گزارش آسیبشناسی بیمار محور ممکن است درک بیمار را بهبود بخشد یا خیر. او توضیح داد: «یک گزارش آسیبشناسی بیمار محور اطلاعات مهمی در مورد تشخیص بیمار را در قالب روشنی ارائه میدهد که اصطلاحات پزشکی را به حداقل میرساند. به عنوان مثال، یک گزارش آسیبشناسی استاندارد اصطلاحی مانند آدنوکارسینوم پروستات را شامل میشود، اما گزارش بیمار محور به سادگی آن را سرطان پروستات مینامد.»
برای این مطالعه، تیم ۲۲۳۸ بزرگسال در سنین ۵۵ تا ۸۴ سال را که دارای پروستات بودند اما سابقهای از سرطان پروستات نداشتند، جذب کردند. به شرکتکنندگان سناریویی فرضی ارائه شد که در آن به دلیل علائم ادراری آزاردهنده به دنبال مراقبت بودند بیوپسی دریافت کردند و سپس نتایج آن آزمایش را از طریق پورتال بیمار خود دریافت میکردند.
شرکتکنندگان یکی از سه نوع گزارش را مشاهده کردند: (یک گزارش استاندارد دانشگاهی مشابه فرمتی که در دانشگاه میشیگان استفاده میشود، یک گزارش استاندارد VA مشابه فرمتی که در سیستم بهداشتی VA Ann Arbor استفاده میشود یا یک گزارش آسیبشناسی بیمار محور.) از شرکتکنندگان خواسته شد تشخیص خود، نمره گلیسون (عددی که نشان میدهد سرطان پروستات چقدر تهاجمی است) و سطح خطر خود را شناسایی کنند. همچنین از آنها خواسته شد تا سطح نگرانی خود را بر اساس نتایج گزارش دهند.
کاترین لاپدیس، MD، MPH، از بخش آسیبشناسی دانشگاه میشیگان هلث گفت: «ما دریافتیم که اکثر مردم نمیتوانند اطلاعات اساسی مانند اینکه آیا به سرطان پروستات مبتلا هستند یا خیر را از گزارشهای آسیبشناسی استاندارد دریافت کنند. به عنوان مثال، در شرکتکنندگان ما که گزارش استاندارد دانشگاه را بررسی کردند، تنها ۳۹ درصد میتوانستند به درستی تشخیص دهند که گزارش نشاندهنده سرطان است.»
با این حال، ۹۳ درصد از افرادی که گزارش آسیبشناسی بیمار محور را دریافت کردند، به درستی تشخیص دادند که گزارش نشاندهنده سرطان پروستات است. علاوه بر این، سطح نگرانی شرکتکنندگان با سطح خطر آنها (یعنی نگرانی بالا با خطر بالا در مقابل نگرانی کم با خطر کم) با گزارش بیمار محور بیشتر از گزارشهای استاندارد مرتبط بود.
لاپدیس گفت: «ما توصیه میکنیم که سیستمهای بیمارستانی در نظر بگیرند که گزارشهای آسیبشناسی بیمار محور را همراه با گزارشهای استاندارد برای بهبود درک بیمار بگنجانند.» و افزود که تیم آنها قصد دارد استفاده از گزارشهای بیمار محور را در U-M مطالعه کند.
دیدگاهتان را بنویسید