راهنمای درمان لوسمی و لنفوم در بارداری با تأکید بر ایمنی مادر و جنین

مجموعه‌ای جدید از دستورالعمل‌ها برای کمک به تشخیص و مدیریت تخصصی سرطان‌های خون جدی در دوران بارداری تدوین شده است. حدود ۱۲.۵ بارداری در هر ۱۰۰۰۰۰ مورد توسط سرطان‌های خون مانند لوسمی حاد و لنفوم‌های تهاجمی تحت تأثیر قرار می‌گیرند و شیوع آنها در حال افزایش است.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۳، آنها سالانه ۲.۷ درصد افزایش یافتند که به دلیل عواملی مانند دیرتر بچه‌دار شدن زنان، بهبود تکنیک‌های تشخیصی و افزایش تعامل سیستم‌های بهداشتی است. یک گروه کاری استرالیایی اکنون بیانیه موقعیت جدیدی را منتشر کرده است که بر اساس شواهد فعلی و اجماع کارشناسان است.

این دستورالعمل یک راهنمای عملی برای پزشکان است. از جمله توصیه‌هایی برای تشخیص و مرحله‌بندی، ایمنی تصویربرداری در دوران بارداری، درمان در دوران بارداری با در نظر گرفتن رویکرد چند رشته‌ای، مراقبت‌های حمایتی، انکوفرتلیتی و مدیریت بارداری و زایمان. دکتر جورجیا میلز از دانشکده پزشکی ماکواری می‌گوید تشخیص سرطان در دوران بارداری برای بیمار و خانواده‌اش بسیار ناراحت‌کننده است.

اما علاوه بر این زنان ممکن است با تأخیر در درمان، اطلاعات نادرست و اختلال در ارتباط مواجه شوند که همه اینها نگرانی مرتبط با تشخیص سرطان و ترس برای جنین متولد نشده را افزایش می‌دهد. بیماران همچنین از کمبود حساسیت در مورد حفظ باروری، شیردهی، خطرات داروها برای جنین متولد نشده و کمبود اطلاعات و گروه‌های حمایتی شکایت کرده‌اند.

دکتر جورجیا میلز، دانشکده پزشکی ماکواری می‌گوید: «ما می‌خواهیم زنان و نوزادانشان بهترین نتایج سلامتی ممکن را تجربه کنند، نه مراقبت‌های به تأخیر افتاده یا رد شده.»

دکتر گیزل کیدسون گربر، نویسنده ارشد می‌گوید که اتخاذ رویکرد چند رشته‌ای در تهیه دستورالعمل‌ها از اهمیت بالایی برخوردار بود. او می‌گوید: «سرطان‌های خون در دوران بارداری چالش‌های درمانی منحصر به فردی را ایجاد می‌کنند، اما هیچ دستورالعمل بالینی برای تشخیص یا مدیریت وجود نداشت. به عنوان پزشک، ما باید نیاز به درمان مطلوب برای مادر را با ایمنی و رفاه جنین متولد نشده متعادل کنیم.»

اکثر درمان‌ها در دوران بارداری امکان‌پذیر است، از جمله بسیاری از اشکال شیمی درمانی، اما این چیزی نیست که بیماران انتظار دارند. دستورالعمل‌ها با استفاده از اصول طراحی مشترک تهیه شده‌اند و یک نماینده بیمار در گروه کاری حضور داشت تا اطمینان حاصل شود که نگرانی‌های بیماران به خوبی درک شده است.

ویکتوریا بیلزند در هفته ۱۷ بارداری به لنفوم هوچکین غده‌ای مرحله ۴B تشخیص داده شد. اما با رد شدن مکرر علائم او به عنوان درد بارداری یا عفونت احتمالی، تنها تشخیص آن نیز مبارزه‌ای بود که باعث شد او به پزشکان اعتماد کند. او می‌گوید: «به من گفته شد که من به جراحی ستون فقرات نیاز دارم و سقط جنین را در نظر بگیرم، و زمانی که من سقط جنین را رد کردم زیرا هنوز از گستردگی سرطان اطلاعی نداشتیم، به من توصیه شد که منطقی فکر کنم. من در چندین نوبت پیشنهاد سقط جنین را دریافت کردم، اما هیچ اطلاعاتی در مورد خطرات برای من یا کودکم نداشتم و یا از مرحله سرطان یا حتی محل آن اطلاعی نداشتم. چگونه می‌توانم بدون اطلاعات تصمیم غیرممکن بگیرم؟ و چرا هیچ کس نمی‌توانست اطلاعاتی در مورد سرطان و بارداری به من ارائه دهد؟ این فرآیند یک چرخش روانی از آسیب، افسردگی و اضطراب بود.»

سرانجام، او تحت مراقبت یک تیم متخصص با تجربه در مدیریت سرطان‌های خون در دوران بارداری قرار گرفت و درمان مناسب را دریافت کرد و در هفته ۳۲ یک پسر سالم به دنیا آورد. او امیدوار است که دستورالعمل‌های جدید به پزشکان دیگر کمک کند تا در زمان مناسب همان تصمیم را بگیرند، بیمار را در اولویت قرار دهند و از آسیب‌های بالقوه بکاهند. این دستورالعمل‌ها توسط شوراهای انجمن پزشکی زنان و زایمان استرالیا و نیوزلند و انجمن هماتولوژی استرالیا و نیوزلند تایید شده است.