۶۷ درصد کودکان با مشکلات روانی به دلیل کمبود خدمات درمان نمی‌شوند

طبق یک مطالعه جدید، کودکان و نوجوانان با نیازهای بالای سلامت روان در دریافت کمک مورد نیاز خود یا تشخیص مشکلات‌شان با مشکل مواجه هستند. کارآزمایی STADIA که در مجله روانشناسی و روانپزشکی کودکان منتشر شده است، توسط متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه ناتینگهام رهبری شد و توسط موسسه ملی تحقیقات بهداشت و مراقبت (NIHR) تامین مالی گردید.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، این مطالعه گسترده که بخش‌های مختلف انگلستان را در بر می‌گیرد، شامل ۱۲۲۵ کودک و نوجوان با مشکلات عاطفی بود که برای دریافت کمک به خدمات سلامت روان کودکان و نوجوانان (CAMHS) ارجاع داده شده بودند و به مدت ۱۸ ماه پیگیری شدند تا مشخص شود که وضعیت آن‌ها چگونه پیش می‌رود.

مشخص شد که کودکان و نوجوانان در این گروه، نیازهای بالای سلامت روان دارند، به طوری که ۶۷ درصد حداقل برای یک اختلال عاطفی، معمولاً افسردگی یا اختلال اضطرابی، امتیاز بسیار بالایی کسب کردند. با وجود این، تنها ۱۱ درصد تشخیص بالینی یک اختلال عاطفی را از CAMHS دریافت کردند.

تنها ۴۴ درصد از کودکان و نوجوانان ارجاع آن‌ها به CAMHS پذیرفته شد و ۳۵ درصد نیاز به ارجاع مجدد به CAMHS داشتند، که نشان می‌دهد تاخیرهایی در دریافت کمک وجود داشته است.

یک سال پس از ارجاع، به نظر نمی‌رسید که وضعیت سلامت روان این کودکان و نوجوانان بهبود یابد. مشکلات سلامت روان آن‌ها در این دوره همچنان در سطح شدیدی باقی ماند، با سطوح بالای علائم سلامت روان خودگزارش‌شده و گزارش‌شده توسط والدین، اختلال عملکردی و افکار و رفتار خودآزاری، حتی در پیگیری ۱۲ ماهه. در پیگیری ۱۸ ماهه، کمتر از نیمی (۴۷ درصد) از آن‌ها هرگونه درمان یا مداخله‌ای از CAMHS دریافت کرده بودند.

کاپیل سایال پروفسور دانشکده پزشکی دانشگاه ناتینگهام گفت: «ما بسیار نگرانیم که بسیاری از کودکان و نوجوانان با نیازهای بالای سلامت روان، به ویژه شرایطی مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی، که مداخلات مبتنی بر شواهد توصیه‌شده توسط NICE برای آن‌ها در دسترس است، در دسترسی به کمک و تشخیص مناسب مشکلات‌شان با مشکل مواجه هستند. یک سال در زندگی یک کودک مدت زمان بسیار طولانی است تاخیر در دسترسی به مراقبت‌های مناسب به این معنی است که مشکلات و ناراحتی‌های آن‌ها و تأثیر مرتبط آن بر زندگی روزمره و فعالیت‌های آن‌ها، به طور غیرضروری طولانی می‌شود.»

نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که:

• تکمیل یک ابزار ارزیابی تشخیصی استاندارد آنلاین توسط جوانان و والدین، بلافاصله پس از دریافت ارجاع توسط CAMHS، بر دریافت تشخیص بالینی از CAMHS تأثیری نداشت.
• رویکردهای آنلاین/دیجیتال برای ارزیابی تشخیصی برای خانواده‌ها و جوانانی که به CAMHS ارجاع داده شده‌اند بسیار قابل قبول است، که نشان‌دهنده راهی برای ارائه و بهینه‌سازی دسترسی به کمک و حمایت مناسب است – تا زمانی که سرمایه‌گذاری کافی در CAMHS برای اجرای صحیح این امر وجود داشته باشد.

پروفسور سایال می‌افزاید: «باید در نظر داشت که دوره زمانی مطالعه (منعکس‌کننده ارجاعات به CAMHS بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱) همه‌گیری کووید ۱۹ را در بر گرفت، با قرنطینه ملی و تعطیلی مدارس مرتبط زمانی که بسیاری از کودکان و نوجوانان سطح بالاتری از عدم اطمینان، استرس و مشکلات سلامت روان را تجربه کردند. در چند سال گذشته، ارجاعات به CAMHS به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است، که متأسفانه به این معنی است که همه کسانی که می‌توانند از حمایت بهره‌مند شوند، قادر به دریافت کمک و حمایت به موقع نبوده‌اند.»

کولین ایوارت، والدین و همکار تحقیقاتی STADIA و مسئول مشارکت بیمار و عموم گفت: «متأسفانه، داستان‌هایی که از جوانان و والدین یا مراقبین آن‌ها می‌شنوم هنوز هم پژواک تجربه ۱۵ سال پیش خانواده ما را دارد. ما می‌توانیم و باید برای این نسل از کودکان و نوجوانان و نسل‌های آینده بهتر عمل کنیم. کاهش تاخیر در دسترسی به کمک مناسب و سریع برای نجات کودکان، نوجوانان و خانواده‌های آن‌ها از رنج غیرقابل توصیف (اغلب مادام‌العمر) ضروری است.»