تیمی بینالمللی از محققان به رهبری دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، نوع جدیدی از بافت اسکلتی را کشف کردهاند که پتانسیل بالایی برای پیشرفت پزشکی بازساختی و مهندسی بافت دارد. به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، بیشتر غضروفها برای استحکام به یک ماتریکس خارج سلولی خارجی متکی هستند، اما (لیپوکارتیلاژ)، که در گوشها، بینی و گلو پستانداران […]
تیمی بینالمللی از محققان به رهبری دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، نوع جدیدی از بافت اسکلتی را کشف کردهاند که پتانسیل بالایی برای پیشرفت پزشکی بازساختی و مهندسی بافت دارد.
به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، بیشتر غضروفها برای استحکام به یک ماتریکس خارج سلولی خارجی متکی هستند، اما (لیپوکارتیلاژ)، که در گوشها، بینی و گلو پستانداران یافت میشود، به طور منحصر به فردی با سلولهای پر از چربی به نام لیپوکندروسیتها بستهبندی شده است که پشتیبانی داخلی فوقالعادهای را فراهم میکنند و به بافت اجازه میدهند نرم و انعطافپذیر باقی بماند مشابه مواد بستهبندی حبابدار.
این مطالعه، نحوه ایجاد و حفظ مخازن چربی خود توسط سلولهای لیپوکارتیلاژ را توصیف میکند و در اندازه ثابت باقی میماند. بر خلاف سلولهای چربی آدیپوسیت معمولی، لیپوکندروسیتها هرگز در پاسخ به در دسترس بودن غذا کوچک یا بزرگ نمیشوند. انعطافپذیری و پایداری لیپوکارتیلاژ، کیفیت انعطافپذیر و مطیعی را فراهم میکند که برای قسمتهای انعطافپذیر بدن مانند لاله گوش یا نوک بینی مناسب است و امکانات هیجانانگیزی را در پزشکی بازساختی و مهندسی بافت، به ویژه برای نقصها یا آسیبهای صورت، ایجاد میکند. در حال حاضر، بازسازی غضروف اغلب نیاز به برداشت بافت از دنده بیمار دارد یک روش دردناک و تهاجمی.
در آینده، لیپوکندروسیتهای خاص بیمار میتوانند از سلولهای بنیادی مشتق شوند، تصفیه شوند و برای تولید غضروف زنده متناسب با نیازهای فردی استفاده شوند. با کمک چاپ سهبعدی، این بافتهای مهندسیشده میتوانند برای تناسب دقیق شکل داده شوند و راه حلهای جدیدی برای درمان نقایص مادرزادی، آسیبها و بیماریهای مختلف غضروف ارائه دهند.
ماکسیم پلیلکوس، نویسنده مسئول، استاد زیستشناسی رشد و سلولی دانشگاه کالیفرنیا، ارواین گفت: «کشف زیستشناسی لیپید منحصر به فرد لیپوکارتیلاژ، فرضیات دیرینه در بیومکانیک را به چالش میکشد و درهای تحقیقات بیشماری را میگشاید.»
راول راموس، محقق فوق دکترا در آزمایشگاه پلیلکوس برای زیستشناسی رشد و بازساختی و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «جهتهای آینده شامل درک این موضوع است که چگونه لیپوکندروسیتها پایداری خود را در طول زمان حفظ میکنند و برنامههای مولکولی که شکل و عملکرد آنها را کنترل میکنند، و همچنین بینشهایی در مورد مکانیسمهای پیری سلولی. یافتههای ما بر تنوع چربی فراتر از متابولیسم تأکید میکند و روشهای جدیدی را برای استفاده از خواص آنها در مهندسی بافت و پزشکی پیشنهاد میکند.»
این تیم شامل متخصصان مراقبتهای بهداشتی و دانشگاهیان از ایالات متحده، استرالیا، بلاروس، دانمارک، آلمان، ژاپن، کره جنوبی و سنگاپور و همچنین کارکنان بیمارستان حیوانات و پرندگان سرانو در دریاچه جنگل و باغ وحش سانتا آنا بود. لیست کامل را در اینجا مشاهده کنید.
دیدگاهتان را بنویسید