کاهش استروژن در یائسگی باعث تخریب غضروف مفاصل میشود

تحقیقات جدید مکانیسم‌های خطر ابتلا به آرتروز در زنان پس از یائسگی را کشف کرد. آرتروز یا استئوآرتریت (OA) از جمله بیماری‌هایی است که به طور نامتناسب زنان پس از یائسگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. میلیون‌ها زن مبتلا به این بیماری، درد، کاهش حرکت و افت کیفیت زندگی ناشی از آن را تجربه می‌کنند.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، اگرچه مدت‌هاست که تغییرات هورمونی مرتبط با یائسگی به‌عنوان عاملی تسریع‌کننده در توسعه و پیشرفت آرتروز شناخته شده، اما درک عمیق‌تر از مکانیسم‌های زیستی پشت این ارتباط، برای توسعه درمان‌های مؤثر ضروری است. مطالعه‌ای جدید به سرپرستی پژوهشگران مرکز توانبخشی اسپالدینگ، یکی از اعضای سیستم بهداشت و درمان Mass General Brigham، بینش‌های جدیدی درباره دلایل این تفاوت جنسیتی ارائه داده است.

دکتر فابریسیا آمبروسیو، نویسنده ارشد تحقیق، مدیر مرکز اکتشاف بازیابی عضلانی-اسکلتی مؤسسه تحقیقات شون آدامز در مرکز توانبخشی اسپالدینگ گفت: «یافته‌های ما مسیرهای نوینی را آشکار کرده که ممکن است به اهداف درمانی جدید و امیدبخش تبدیل شوند. با درک اینکه چگونه تغییرات هورمونی ناشی از یائسگی به تخریب مفاصل منجر می‌شود، امیدواریم راه را برای توسعه راهبردهایی که پیشرفت آرتروز را کند یا متوقف می‌کنند باز کنیم و در نهایت کیفیت زندگی میلیون‌ها زن در سراسر جهان را بهبود دهیم.»

آرتروز با تخریب بافت غضروفی در مفاصل شناخته می‌شود. غضروف شامل دو بخش اصلی است: ماتریکس خارج سلولی (پروتئین‌های ساختاری اطراف غضروف) و کندروسیت‌ها (سلول‌های بومی غضروف). در آرتروز، هر دو این اجزا دچار آسیب می‌شوند و عملکرد مناسب مفاصل را مختل می‌کنند. پیری بزرگ‌ترین عامل خطر برای آرتروز است و جنسیت زنانه این خطر را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. در حال حاضر، هیچ درمان تغییردهنده‌ای برای این بیماری وجود ندارد و مداخلات بیشتر بر مدیریت علائم متمرکز هستند.

در این پژوهش، محققان اسپالدینگ از مدل حیوانی یائسگی برای بررسی جامع تغییرات مرتبط با آرتروز زانو، از سطح مولکولی تا سطح اندامی، استفاده کردند. نتایج نشان داد که کاهش کیفیت غضروف همزمان با شروع یائسگی آغاز می‌شود، مشابه گزارش‌های بالینی از انسان. سپس محققان با استفاده از چارچوب محاسباتی پیشرفته‌ای به نام (پزشکی شبکه‌ای)، تأثیر تغییرات تعاملات پروتئینی در غضروف را بررسی کردند. یافته‌ها نشان داد که کاهش هورمون‌های استروژن و پروژسترون ناشی از یائسگی، باعث تخریب ماتریکس خارج سلولی و تخریب کندروسیت‌ها می‌شود، در حالی که بازگرداندن این هورمون‌ها به سطح قبل از یائسگی از تخریب غضروف جلوگیری می‌کند.

این پژوهش اولین مقاله اصلی از این تیم تحقیقاتی است که علاوه بر ارائه مکانیسم‌های جدید آغاز آرتروز در زنان مسن، امکان مداخلات درمانی را نیز آزمایش کرده است. در مقاله‌ای دیگر که سال گذشته منتشر شد، آمبروسیو و همکارانش به نبود مدل‌های حیوانی قابل‌اعتماد برای یائسگی اشاره کردند و بیان داشتند که این کمبود به‌طور قابل‌توجهی تحقیقات مرتبط با پیری و راهنمایی‌های درمانی بالینی را محدود کرده است.

دکتر گابریله گیلمر، نویسنده اصلی تحقیق و دانشجوی پژوهشگر مرکز توانبخشی اسپالدینگ گفت: «این پژوهش اطلاعاتی را درباره علت تفاوت‌های جنسیتی در میزان آرتروز ارائه می‌دهد. امیدواریم با توانایی محافظت از غضروف در مدل‌های ما، پایه‌ای برای توسعه درمان‌های مؤثر برای زنان مسن فراهم کرده باشیم.»