گروهی از متخصصان جهانی راهکار جدیدی برای تعریف و تشخیص چاقی ارائه دادهاند که تأکید صرف بر شاخص توده بدنی (BMI) را کاهش میدهد. هدف این طرح، شناسایی بهتر افرادی است که به درمان بیماری ناشی از تجمع بیش از حد چربی بدن نیاز دارند. به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، چاقی دیگر فقط بر […]
گروهی از متخصصان جهانی راهکار جدیدی برای تعریف و تشخیص چاقی ارائه دادهاند که تأکید صرف بر شاخص توده بدنی (BMI) را کاهش میدهد. هدف این طرح، شناسایی بهتر افرادی است که به درمان بیماری ناشی از تجمع بیش از حد چربی بدن نیاز دارند.
به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، چاقی دیگر فقط بر اساس BMI (محاسبهای از قد و وزن) تعریف نمیشود. در عوض، اندازهگیریهای دیگری مانند دور کمر و شواهدی از مشکلات سلامتی مرتبط با وزن اضافی نیز در نظر گرفته خواهد شد. چاقی برآورد میشود که بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داده باشد. در ایالات متحده، حدود ۴۰ درصد از بزرگسالان به چاقی مبتلا هستند، طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده (CDC).
دکتر دیوید کامینگز، متخصص چاقی در دانشگاه واشنگتن گفت: «هدف اصلی این است که تعریفی دقیقتر ارائه دهیم تا بتوانیم به افرادی که بیشترین نیاز را به کمک دارند، بهتر دسترسی پیدا کنیم.»
این گزارش دو دستهبندی جدید برای تشخیص چاقی معرفی کرده است: چاقی بالینی و چاقی پیشبالینی. افراد مبتلا به چاقی بالینی دارای BMI و سایر نشانگرهای چاقی هستند و شواهدی از مشکلات ناشی از وزن اضافی، مانند بیماری قلبی، فشار خون بالا، بیماری کبد یا کلیه، یا درد مزمن شدید زانو یا لگن دارند. این افراد واجد شرایط دریافت درمانهایی همچون مداخلات غذایی و ورزشی یا داروهای چاقی خواهند بود. افراد مبتلا به چاقی پیشبالینی در معرض خطر ابتلا به این شرایط هستند، اما هنوز بیماری فعالی ندارند.
BMI مدتها به عنوان معیاری ناقص شناخته شده که ممکن است چاقی را بیش از حد یا کمتر از حد تشخیص دهد. در حال حاضر، چاقی به عنوان BMI برابر یا بالاتر از ۳۰ تعریف میشود. اما همانطور که این گزارش اشاره میکند، افراد با چربی اضافی همیشه BMI بالای ۳۰ ندارند. همچنین، افرادی با توده عضلانی بالا (مانند بازیکنان فوتبال یا ورزشکاران دیگر) ممکن است BMI بالایی داشته باشند، اما چربی بدن طبیعی باشد.
بر اساس معیارهای جدید، تحلیلهای اولیه نشان میدهد که حدود ۲۰ درصد از افرادی که قبلاً به عنوان چاق شناخته میشدند، دیگر واجد این تعریف نخواهند بود. همچنین حدود ۲۰ درصد از افرادی که اثرات جدی سلامتی دارند اما BMI کمتری دارند، اکنون به عنوان مبتلا به چاقی بالینی طبقهبندی خواهند شد.
دکتر کامینگز گفت: «این تغییر درصد زیادی از افراد را که به عنوان چاق تعریف میشوند، تغییر نمیدهد، اما میتواند تشخیص دقیقتری را برای افرادی که واقعاً چربی اضافی بالینی قابل توجهی دارند، ارائه دهد.» این تعاریف جدید از سوی بیش از ۷۵ سازمان پزشکی در سراسر جهان تأیید شده است، اما هنوز مشخص نیست که این معیارها چقدر گسترده یا سریع در عمل پذیرفته خواهند شد. گزارش مذکور اذعان دارد که اجرای این توصیهها «هزینههای قابل توجه و پیامدهای نیروی کار» در پی خواهد داشت.
سخنگوی گروه بیمه سلامت AHIP (که قبلاً با نام طرحهای بیمه سلامت آمریکا شناخته میشد)، گفت: «در حال حاضر، برای ارزیابی چگونگی گنجاندن این معیارها در پوشش بیمه یا سیاستهای دیگر خیلی زود است.»
دکتر کاترین ساندرز، متخصص چاقی در دانشکده پزشکی ویل کرنل و یکی از بنیانگذاران شرکت درمان چاقی FlyteHealth، گفت: «مسائلی عملی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.» او توضیح داد که اندازهگیری دور کمر ممکن است ساده به نظر برسد، اما پروتکلها متفاوتاند، بسیاری از پزشکان آموزش کافی ندارند و نوارهای اندازهگیری استاندارد برای افراد مبتلا به چاقی کافی نیستند. او همچنین اشاره کرد که تشخیص تفاوت بین چاقی بالینی و پیشبالینی نیازمند ارزیابی جامع سلامت و آزمایشهای آزمایشگاهی است. وی افزود: «برای آنکه یک سیستم طبقهبندی جدید به طور گسترده پذیرفته شود، باید بسیار سریع، ارزان و قابل اطمینان باشد.»
دیدگاهتان را بنویسید