بیماران اسکیزوفرنی با زانوملین ترواسپیوم بهبودی شناختی نشان دادند

زانوملین ترواسپیوم کلراید، یک آگونیست جدید گیرنده موسکارینی M1/M4، با بهبود شناختی قابل توجه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی حاد و اختلال شناختی در داده‌های تجمیعی از دو مطالعه فاز ۳ مرتبط است.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، داده‌های ترکیبی از دو مطالعه فاز ۳ بستری ۵ هفته‌ای برای ارزیابی اثربخشی تک‌درمانی زانوملین/ترواسپیوم در مقایسه با دارونما در ۳۵۷ بیمار بالغ مبتلا به اسکیزوفرنی حاد مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی‌های کامپیوتری از چهار دامنه اصلی شناختی شامل عملکرد اجرایی، حافظه بصری، توجه پایدار و یادآوری/شناسایی کلامی در مراحل غربالگری، پایه و هفته‌های ۳ و ۵ انجام شد.

درمان شامل دوزدهی انعطاف‌پذیر بود که با ۵۰ میلی‌گرم/۲۰ میلی‌گرم دو بار در روز به مدت ۲ روز شروع شد و سپس به ۱۰۰ میلی‌گرم/۲۰ میلی‌گرم دو بار در روز برای روزهای ۳ تا ۷ افزایش یافت، با افزایش اختیاری به حداکثر ۱۲۵ میلی‌گرم/۳۰ میلی‌گرم دو بار در روز از روز ۸. شرکت‌کنندگان به عنوان افرادی با اختلال شناختی طبقه‌بندی شدند اگر در آزمون‌های پایه یک یا چند انحراف معیار (SD) پایین‌تر از استانداردهای نرمال سالم عملکرد داشتند.

زانوملین/ترواسپیوم در مقایسه با دارونما هیچ اثر معنی‌داری بر نتایج شناختی در نمونه کامل نداشت. در زیرگروه افراد با اختلال شناختی، بیمارانی که زانوملین/ترواسپیوم دریافت کردند (n = 71) در مقایسه با کسانی که دارونما دریافت کردند (n = 66؛ اندازه اثر، ۰.۵۴؛ P = .004) بهبود شناختی قابل توجهی در هفته پنجم نشان دادند. افراد گروه درمانی همچنین بزرگ‌ترین بهبود را در حافظه شناسایی کلامی نشان دادند، با مزایای اضافی که برای توجه پایدار و عملکرد اجرایی مشاهده شد. اثر درمان با افزایش آستانه اختلال پایه به حداقل ۱.۵ انحراف معیار پایین‌تر از استانداردهای نرمال سالم بیشتر شد (اندازه اثر، ۰.۸). بهبودهای شناختی نشان‌دهنده همبستگی حداقلی با تغییرات در علائم کلی، مثبت و منفی در هر دو گروه درمانی بود، که مکانیزم‌های مستقل اثر را پیشنهاد می‌کند.

نویسنده اصلی در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «به طور کلی، مطالعات بالینی زانوملین/ترواسپیوم اولین‌بار نشان داده‌اند که یک تک‌درمانی برای درمان اسکیزوفرنی می‌تواند منافع شناختی قابل تکراری ارائه دهد.»

طراحی مطالعه بر بیماران بستری با علائم حاد متمرکز بود، که این امر توانایی جداکردن تغییرات عملکرد شناختی از تغییرات علائم را محدود می‌کند. محدودیت‌های اضافی شامل انحرافات از دستورالعمل‌های مطالعه MATRICS، مدت زمان نسبتاً کوتاه درمان ۵ هفته‌ای، مجموعه آزمون‌های شناختی مختصر و نبود یک معیار اولیه عملکردی مشترک بود. این مقاله با استفاده از چندین ابزار ویرایشی، از جمله هوش مصنوعی، به عنوان بخشی از فرآیند آماده‌سازی ایجاد شد. ویراستاران انسانی این محتوا را پیش از انتشار بررسی کردند.