تنها ۲% افراد چاق بدون دیابت، سماگلوتاید دریافت میکنند

یک مطالعه جدید عوامل مرتبط با شروع مصرف سماگلوتاید در میان بزرگسالان مبتلا به چاقی، بدون دیابت، و دارای بیمه تجاری را بررسی کرده است. تقاضا برای داروهای جدید آگونیست گیرنده GLP-1، مانند تیرزپاتاید (با نام‌های تجاری Zepbound و Mounjaro) و سماگلوتاید (با نام‌های تجاری Wegovy و Ozempic) به شدت افزایش یافته است.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، این داروها که در ابتدا برای درمان دیابت نوع ۲ تجویز می‌شدند، اکنون توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای مدیریت وزن و پیشگیری از بیماری‌های قلبی‌عروقی نیز تأیید شده‌اند. چاقی، که اغلب به عنوان یک بیماری قابل درمان نادیده گرفته می‌شود، یکی از عوامل خطر جدی برای دیابت و بیماری‌های قلبی‌متابولیکی است. با وجود در دسترس بودن درمان‌های مؤثر مانند آگونیست‌های گیرنده GLP-1، بسیاری از افراد مبتلا به چاقی همچنان درمان مناسبی دریافت نمی‌کنند و مشاوره‌های سبک زندگی معمولاً تنها توصیه درمانی است.

در ایالات متحده که ۷۳.۶ درصد از جمعیت دارای اضافه‌وزن یا چاقی هستند، تعداد قابل‌توجهی از افراد بدون نظارت پزشک از آگونیست‌های GLP-1 برای مدیریت وزن استفاده می‌کنند. با این حال، دسترسی به این داروها اغلب به دلیل تفاوت‌های پوشش بیمه‌ای محدود است، که این موضوع به‌طور نامتناسبی افراد با پیشینه‌های اقتصادی ضعیف‌تر و جوامع سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پرداختن به این نابرابری‌ها برای کاهش بار چاقی بسیار حیاتی است.

این مطالعه به بررسی عوامل کنترل‌کننده شروع مصرف سماگلوتاید در میان بزرگسالان مبتلا به چاقی، بدون دیابت، و دارای بیمه تجاری پرداخته است. در این تحقیق از یک روش یادگیری ماشینی برای شناسایی عوامل استفاده شد و استراتژی مدل‌سازی رگرسیون چندمتغیره برای اندازه‌گیری ارتباط این عوامل با شروع مصرف سماگلوتاید به کار رفت.

تمام داده‌های مرتبط از پایگاه داده Merative MarketScan Commercial Claims and Encounters (که قبلاً با نام IBM Marketscan شناخته می‌شد) برای دوره زمانی ۵ ژوئن ۲۰۲۰ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲ به دست آمد. این پایگاه داده که توسط یک ارائه‌دهنده بیمه تجاری مدیریت می‌شود، اطلاعات جمعیتی، ادعاهای بیمه‌ای بستری و سرپایی، و داروهای تجویز شده برای مشتریان بیمه‌شده بین ۱۸ تا ۶۴ سال را ارائه می‌دهد.

یک گروه شامل افرادی که حداقل یک بار به دلیل چاقی به یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی به صورت بستری یا سرپایی مراجعه کرده بودند ایجاد شد. اولین ادعای ثبت‌شده در پایگاه داده به‌عنوان داده پایه برای تشخیص چاقی مورد استفاده قرار گرفت. افرادی که جراحی چاقی انجام داده بودند، داروهای ضد دیابت مصرف می‌کردند، یا در شش ماه قبل از تشخیص چاقی باردار بودند، از مطالعه حذف شدند.

از میان ۹۷,۴۵۶ فرد بین ۴۵ تا ۵۴ سال که معیارهای مطالعه را برآورده می‌کردند، ۵۰.۷ درصد تحت پوشش طرح‌های سازمان ارائه‌دهنده ترجیحی (PPO) بودند. بیش از ۵۰ درصد این گروه در منطقه جنوب ایالات متحده زندگی می‌کردند. تقریباً ۲ درصد از شرکت‌کنندگان انتخاب شده، در طی شش ماه پس از تشخیص اولیه چاقی، سماگلوتاید دریافت کردند. افراد بین ۵۵ تا ۶۴ سال بیشتر از افراد بین ۱۸ تا ۲۴ سال سماگلوتاید تجویز شده داشتند.

افرادی که بالاترین شاخص توده بدنی (BMI) را داشتند، بزرگ‌ترین گروه دریافت‌کننده سماگلوتاید بودند. یک مدل AUROC نشان داد که جنسیت، وضعیت اقتصادی، سن، منطقه جغرافیایی، وضعیت شغلی، و نوع طرح بیمه‌ای از مهم‌ترین عوامل مرتبط با شروع مصرف سماگلوتاید بودند. در مقایسه با مردان، زنان و افراد مسن‌تر از مناطق شمال‌شرقی و جنوبی که در صنعت خدمات مشغول به کار بودند و طرح‌های PPO داشتند، بیشتر احتمال داشت که سماگلوتاید تجویز شود.

تحلیل رگرسیون لجستیک چندمتغیره نشان داد افرادی که تاریخ شاخص آن‌ها جدیدتر بود، احتمال بیشتری برای شروع مصرف سماگلوتاید در شش ماه داشتند. این احتمال در مارس ۲۰۲۲ به اوج رسید و تا ژوئن ۲۰۲۲ کاهش یافت. افرادی که در بخش‌های تولید کالاهای غیرماندگار، بیمه، املاک، و مالی اشتغال داشتند، بیشتر احتمال داشت که سماگلوتاید را شروع کنند. همچنین، شرکت‌کنندگان با نسخه‌های محرک آمفتامین و داروهای ضدافسردگی شانس بیشتری برای دریافت سماگلوتاید داشتند.

این مطالعه با استفاده از رویکردی نوآورانه مبتنی بر یادگیری ماشینی، عوامل مرتبط با شروع مصرف سماگلوتاید در شش ماه پس از تشخیص چاقی را شناسایی کرد. این گروه مورد مطالعه نشان‌دهنده وجود نابرابری در دسترسی به داروها بود. تحقیقات بیشتری می‌تواند انجام شود تا مشخص شود آیا استفاده همزمان از داروهای رایج بر اثربخشی تأثیر می‌گذارد یا خیر و همچنین شامل نمونه‌هایی با طرح‌های بیمه عمومی باشد.