۹۷ میلیون امریکایی از آب آشامیدنی آلوده استفاده میکنند

بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، محققان نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی در معرض آلاینده‌های غیرقابل‌تنظیم موجود در سیستم‌های آب عمومی ایالات متحده را بررسی کردند.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، تصویب قانون آب آشامیدنی ایمن (SDWA) طی ۵۰ سال گذشته بهبود چشمگیری در کیفیت آب آشامیدنی ایالات متحده ایجاد کرده است. با این حال، بسیاری از جوامع کم‌درآمد و جوامع رنگین‌پوست هنوز دسترسی محدودی به آب آشامیدنی ایمن دارند.

آلاینده‌های غیرقابل‌تنظیم به مواد شیمیایی، فیزیکی و زیستی‌ای اطلاق می‌شود که استانداردهای اجرایی مشخصی تحت قانون SDWA ندارند. منابع اصلی این آلاینده‌ها شامل صنایع، کشاورزی، تولید دام، محل‌های دفن زباله و فاضلاب است. در سال ۲۰۲۱، ۶۵۸۶ سیستم آب عمومی که به ۱۹.۶ میلیون نفر خدمات ارائه می‌دادند، از حداکثر سطوح مجاز آلاینده‌ها فراتر رفتند که این امر خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن و مشکلات جدی سلامتی را افزایش می‌دهد.

در این مطالعه، داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات متحده (EPA) بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ تحت برنامه قانون نظارت بر آلاینده‌های غیرقابل‌تنظیم بررسی شد. سطح چهار آلاینده صنعتی شامل مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی‌فلوئوروآلکیل (PFAS)، ۱,۴-دی‌اکسان، ۱,۱-دی‌کلرواتان (۱,۱-DCA) و کلرودی‌فلوئورومتان (HCFC-22) اندازه‌گیری شد.

تحلیل داده‌ها نشان داد که ۲۷ درصد از سیستم‌های آب عمومی بررسی‌شده، دست‌کم یکی از این آلاینده‌ها را داشتند. ۱,۴-دی‌اکسان شایع‌ترین آلاینده بود و پس از آن HCFC-22، ۱,۱-DCA و PFAS قرار داشتند. سطوح PFAS، ۱,۴-دی‌اکسان و ۱,۱-DCA در ۷.۹ درصد از سیستم‌های آب عمومی از مرزهای مرجع سلامت فراتر رفت که این سیستم‌ها به ۳۲ میلیون نفر خدمات ارائه می‌دادند.

سیستم‌های آب عمومی که آلاینده‌های غیرقابل‌تنظیم در آن‌ها شناسایی شدند، بیشتر در مناطق شهری یا مناطقی با جمعیت بالای ساکنان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار قرار داشتند. این مناطق معمولاً نزدیک به منابع آلودگی مانند تصفیه‌خانه‌های فاضلاب، فرودگاه‌ها، سایت‌های صنعتی و مناطق نظامی بودند.

با وجود این، این ارتباط در مناطقی با درصد بالای ساکنان کم‌درآمد مشاهده نشد. این نشان می‌دهد که نژاد و محل سکونت نقش مهم‌تری نسبت به وضعیت اقتصادی در تعیین کیفیت آب آشامیدنی دارند. این مطالعه نشان داد که ۲۷ درصد از سیستم‌های آب عمومی که به ۹۷ میلیون نفر خدمات ارائه می‌دهند، دست‌کم یکی از چهار آلاینده بررسی‌شده را دارند. هر یک از این آلاینده‌ها اثرات منفی بر سلامت دارند؛ مثلاً PFAS خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های تیروئید و کلسترول بالا را افزایش می‌دهد.

۱,۴-دی‌اکسان، که یک حلال صنعتی است، به‌عنوان یک ماده سرطان‌زا شناخته می‌شود. کلرودی‌فلوئورومتان، که به‌عنوان گازی تخریب‌کننده لایه اوزون استفاده می‌شود، با عوارض قلبی و عصبی مرتبط است. همچنین، ۱,۱-DCA خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. این یافته‌ها تأثیر ویژگی‌های جمعیتی بر کیفیت آب آشامیدنی را تأیید کرده و بر ضرورت اقدام فوری فدرال برای تنظیم این آلاینده‌ها و ارائه منابع بیشتر به جوامع رنگین‌پوست جهت مقابله با اثرات آلودگی تأکید می‌کند.