شریان‌های متعدد در بای‌پس قلبی بقای بیماران را افزایش می‌دهد

یک تحلیل نوین درباره ترجیحات جراحان در استفاده از پیوند شریانی چندگانه (MAG) در مقابل تک‌شریانی (SAG) می‌تواند به روشن شدن تفاوت نتایج میان تحلیل‌های گذشته و کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده در رابطه با بقای طولانی‌مدت بیماران تحت عمل جراحی بای‌پس عروق کرونری (CABG) کمک کند.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، مطالعه‌ای که در شصت‌ویکمین نشست سالانه انجمن جراحان قفسه سینه ارائه شد، یافته‌های بیش از یک میلیون بیمار تحت پوشش بیمه مدیکر در ایالات متحده را که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۹ تحت عمل CABG قرار گرفته بودند، بررسی کرد. پژوهشگران دریافتند بیمارانی که پیوند شریانی چندگانه دریافت کرده‌اند، نسبت به بیمارانی که از پیوند تک‌شریانی بهره‌مند شده‌اند، بقا و نتایج بهتری نشان داده‌اند. این نتایج با یافته‌های مطالعات گذشته همخوانی دارد.

با این حال، این مطالعه نشان داد که دریافت‌کنندگان پیوند شریانی چندگانه اغلب جوان‌تر هستند، در مناطق با منابع اجتماعی بیشتر زندگی می‌کنند، و بیماری‌های همزمان کمتری در زمان جراحی دارند. زمانی که داده‌ها دوباره تحلیل شد و ترجیحات جراح به‌عنوان متغیر ابزاری برای در نظر گرفتن عوامل ناشناخته وارد شد، هیچ تفاوت معناداری در بقای طولانی‌مدت بین گروه‌ها مشاهده نشد.

دکتر جاستین شافر، جراح قلب و قفسه سینه در مجموعه سلامت Baylor Scott & White در تگزاس، گفت: «تحلیل ما بینش‌های جدیدی درباره این سؤال مهم بالینی فراهم می‌کند که آیا استفاده از شریان‌های متعدد به‌عنوان کانال پیوندی، به‌جای یک شریان و وریدهای پا، می‌تواند بقای طولانی‌مدت بیماران را بهبود بخشد یا خیر.»

مطالعات گذشته، از جمله پژوهش مهم سال گذشته با استفاده از پایگاه داده ملی STS، نشان داده‌اند که پیوند شریانی چندگانه می‌تواند بقای طولانی‌مدت را نسبت به پیوند تک‌شریانی بهبود بخشد. با این حال، کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده ART که توسط تگارت و همکاران انجام شد، هیچ تفاوت معناداری در بقای ۱۰ ساله بین دو گروه بیماران نشان نداد.

دکتر شافر در توضیح این تناقض گفت: «کارآزمایی ART به‌دلیل استفاده از شریان رادیال در حدود ۲۰ درصد از بیماران هر دو گروه و استفاده از تنها یک شریان پستانی در ۱۷ درصد از بیماران گروه پیوند شریانی چندگانه، تفسیر نتایج را دشوار کرده است. این عوامل باعث ایجاد بحث و جدل درباره تفسیر نتایج ART شده‌اند، اما این کارآزمایی همچنان معتبرترین سطح شواهد درباره پیوند شریانی چندگانه است.»

تیم تحقیقاتی با استفاده از روش (ترجیح جراح به‌عنوان متغیر ابزاری) به جای تحلیل سنتی (براساس درمان انجام‌شده)، تفاوت‌ها را بررسی کرد. دکتر شافر توضیح داد: «رویکردهای سنتی می‌توانند متغیرهای قابل‌اندازه‌گیری را که بر بقا تأثیر می‌گذارند، در نظر بگیرند، اما نمی‌توانند عوامل ناشناخته را کنترل کنند. اگر فرضیات خاصی برقرار باشند، تحلیل داده‌ها با روش ترجیح جراح می‌تواند این عوامل را نیز در نظر بگیرد.»

عوامل مختلفی می‌توانند بر تصمیم جراحان تأثیر بگذارند که در پایگاه‌های داده بالینی یا اداری ثبت نمی‌شوند. به‌عنوان مثال، در دسترس بودن کانال پیوندی یکی از این عوامل است. اگر بیمار پیش‌تر عمل جراحی پا یا آزمایش Allen ناموفق داشته باشد، ممکن است جراح از پیوند شریانی چندگانه صرف‌نظر کند. به گفته دکتر شافر، یکی دیگر از عوامل، «آزمون چشمی جراح» است. جراح ممکن است با بررسی ظاهری بیمار به این نتیجه برسد که او پس از جراحی بای‌پس سال‌های زیادی زنده نمی‌ماند و بنابراین، از پیوند شریانی چندگانه صرف‌نظر کند.

تحلیل سنتی تیم تحقیقاتی از روش (براساس درمان انجام‌شده) نتایج مشابهی با پایگاه داده ملی STS نشان داد. اما روش ترجیح جراح به‌عنوان متغیر ابزاری، عدم تفاوت در نتایج بقا را برجسته کرد. پژوهشگران معتقدند که این یافته‌ها می‌تواند اختلاف میان تحلیل‌های گذشته و داده‌های کارآزمایی ART را توضیح دهد.

پژوهشگران تأکید کردند که برای درک بهتر تأثیر پیوند شریانی چندگانه بر بقا، داده‌های تصادفی بیشتری موردنیاز است. کارآزمایی ROMA که ۴۳۰۰ بیمار را برای دریافت پیوند شریانی چندگانه یا تک‌شریانی تصادفی‌سازی کرده است، ممکن است پاسخ این سؤال بالینی را روشن کند. دکتر شافر افزود: «ما معتقد نیستیم که این یافته‌ها نشان‌دهنده کاهش ضرورت استفاده از پیوند شریانی چندگانه باشد. جراحان می‌توانند با استفاده از دانش بالینی خود، بهترین استراتژی را برای هر بیمار انتخاب کنند.»

پایگاه داده ملی STS با ثبت نزدیک به ۱۰ میلیون عمل جراحی قلب و قفسه سینه، یکی از جامع‌ترین مراجع آماری در این حوزه است. این پایگاه داده، معیارهای ملی واقعی برای نتایج بالینی جراحی قلب و قفسه سینه ارائه می‌دهد.