روش راس نیاز به جراحی مجدد را تا ۸۷% در ۲۰ سال کاهش داد

بیماران جوانی که تحت روش راس برای درمان بیماری دریچه آئورت قرار گرفته‌اند، نشان داده‌اند که از بقای طولانی‌مدت بسیار خوبی برخوردار بوده‌اند و اکثریت آن‌ها حتی دو دهه پس از جراحی نیازی به عمل جراحی مجدد نداشته‌اند.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، این یافته‌ها که امروز در شصت‌ویکمین اجلاس سالانه انجمن جراحان قفسه سینه (STS) ارائه شد، حاصل یک مطالعه ۲۲ ساله در مؤسسه علوم قلب نارایانا در بنگلور هند است. دکتر وارون شتی، جراح قلب و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «عملیات راس را می‌توان با نتایجی قابل مقایسه با جایگزینی دریچه مکانیکی به‌صورت ایمن انجام داد. این روش مزیت اضافی دارد که نیازی به مصرف داروهای ضدانعقاد خوراکی و خطرات مرتبط با مصرف طولانی‌مدت آن‌ها نیست. در واقع، اکثر بیماران ما پس از یک سال از عمل جراحی، نیازی به هیچ داروی قلبی ندارند.»

در این روش، دریچه آئورت ناسالم بیمار با دریچه ریوی سالم خود بیمار جایگزین می‌شود، روشی که به آن اتوگرافت گفته می‌شود، و دریچه ریوی بیمار نیز با بافت اهدایی جایگزین می‌گردد. دکتر شتی افزود: «عیب اصلی روش راس، نارسایی دریچه اتوگرافت در طول زمان است. ما نتایج خود را بررسی کردیم و خوشحال شدیم که دریافتیم درصد آزادی از مداخله مجدد، ۹۱ درصد در ۱۰ سال و ۸۷ درصد در ۲۰ سال است.»

این مطالعه شامل ۲۵۲ بیمار بود که تحت روش راس قرار گرفتند. از این تعداد، ۱۸۶ بیمار با تکنیک استوانه‌ای جایگزینی ریشه، یا به اصطلاح مینی روت، عمل شدند، در حالی که ۲۵ بیمار اتوگرافت تقویت‌شده با داکرون دریافت کردند. سه بیمار تحت روش راس-کونو قرار گرفتند که در آن ریشه خروجی سمت چپ برای جای‌گذاری اتوگرافت ریوی گسترش می‌یابد. همچنین ۲۵ بیمار جایگزینی آئورت صعودی، دو بیمار جایگزینی نیمه‌کمانی، و چهار بیمار میکتومی سپتال (برداشتن عضله قلبی غیرطبیعی ضخیم‌شده) را تجربه کردند.

بررسی‌های پیگیری نشان دادند که نرخ بقای بیماران در ۵ سال ۹۵.۸ درصد، در ۱۰ سال ۹۴.۳ درصد، در ۱۵ سال ۹۳.۳ درصد، و در ۲۰ سال ۹۰.۳ درصد بوده است. به گفته پژوهشگران، آزادی از نارسایی آئورت در ۵ سال ۹۵.۱ درصد، در ۱۰ سال ۹۲.۲ درصد، در ۱۵ سال ۸۷.۷ درصد، و در ۲۰ سال ۸۴.۵ درصد بوده است. اما آزادی از نارسایی ریوی کمتر بود: ۹۷ درصد در ۵ سال، ۸۳.۶ درصد در ۱۰ سال، ۷۹.۷ درصد در ۱۵ سال، و ۷۵.۱ درصد در ۲۰ سال.

دکتر شتی اشاره کرد: «افراد ۱۸ ساله و کمتر، نرخ‌های بالاتری از نارسایی آئورت را نشان می‌دهند. عواملی مانند گشاد بودن حلقه آئورت و آئورت صعودی از ریسک‌های کلیدی نارسایی دیرهنگام اتوگرافت هستند.» وی افزود: «پایدارسازی حلقه آئورت و اتوگرافت ریوی می‌تواند در آینده نرخ نیاز به مداخله مجدد را بهبود بخشد.»

از آنجا که روش راس از بافت زنده استفاده می‌کند، نه تنها نیاز به داروهای ضدانعقاد را برطرف می‌کند، بلکه این امکان را فراهم می‌آورد که دریچه‌ها همراه با رشد کودک رشد کنند. دکتر شتی اظهار داشت: «مهم‌ترین پیام مطالعه ما این است که روش راس بقای بلندمدت عالی را با خطر کم مداخله مجدد حتی در ۲۰ سال ارائه می‌دهد. این ویژگی‌ها روش راس را به گزینه‌ای عالی برای جایگزینی دریچه مکانیکی تبدیل می‌کند.»

تیم دکتر شتی نتایج خود را با داده‌های ثبت‌شده در پایگاه داده جراحی قلب مادرزادی (CHSD) انجمن جراحان قفسه سینه مقایسه کردند. این پایگاه داده شامل بیش از ۶۰۰ هزار سابقه جراحی قلب مادرزادی است و در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ پزشک از جمله جراحان و متخصصان بیهوشی در آن شرکت دارند.

وی تأکید کرد: «مطالعه ما که در یک مرکز جراحی پرتردد در هند انجام شد، نشان می‌دهد که روش راس می‌تواند با موفقیت قابل تکرار در سراسر جهان اجرا شود.»

پایگاه داده CHSD بخشی از پایگاه داده ملی STS است، یکی از بزرگ‌ترین و جامع‌ترین سامانه‌های ثبت اطلاعات بالینی که نزدیک به ۱۰ میلیون عمل جراحی قلب‌وعروق توسط بیش از ۴۳۰۰ جراح را شامل می‌شود. این پایگاه داده، استانداردهای ملی واقعی برای نتایج بالینی جراحی قلب‌وعروق ارائه می‌دهد.