مسدود کردن P2X7 خطر صرع پس از ضربه مغزی را کاهش می‌دهد

یک مطالعه بین‌المللی تازه به افشاگری‌های حیاتی در درک صرع پس از ضربه مغزی (PTE) پرداخته است، یک وضعیت که می‌تواند پس از آسیب مغزی تروماتیک ایجاد شود. این تحقیق نقش مهمی را که گیرنده‌ای در مغز به نام P2X7 ایفا می‌کند، برجسته می‌کند.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، این مطالعه پیشنهاد می‌کند که چگونه می‌توان خطر صرع را کاهش داد و پیش‌بینی کرد که کدام بیماران بیشترین خطر ابتلا به PTE را دارند، با هدف قرار دادن این گیرنده. آسیب مغزی تروماتیک (TBI) که ناشی از ضربه فیزیکی به سر است، یکی از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در سراسر جهان محسوب می‌شود. PTE یک نتیجه رایج است که با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حال حاضر، تا ۳۰ درصد از بیماران PTE به داروهای موجود پاسخ نمی‌دهند و هیچ درمانی برای پیش‌بینی یا پیشگیری از توسعه صرع پس از آسیب مغزی تروماتیک وجود ندارد.

این تحقیق مشترک که توسط FutureNeuro و RCSI رهبری شده و شامل موسساتی چون کالج ترینیتی دوبلین، CIC biomaGUNE، دانشگاه سوچو و موسسه تحقیقاتی سکته مغزی و زوال عقل است، گیرنده P2X7 را به عنوان عامل اصلی فعالیت غیرطبیعی مغز پس از آسیب مغزی شناسایی می‌کند. در مدل‌های پیش‌بالینی، مسدود کردن این گیرنده بلافاصله پس از آسیب، به طور قابل توجهی هیپر اکسی‌تابیلیته مغزی را کاهش داد، آسیب مغزی را به حداقل رساند و رفتار را بهبود بخشید، که نشان‌دهنده امیدواری به عنوان هدفی درمانی برای پیشگیری از صرع است. با بررسی فعالیت گیرنده P2X7 از طریق اسکن PET، نویسندگان همچنین ابزاری تشخیصی جدید را پیشنهاد می‌دهند. جذب اختصاصی ردیاب گیرنده P2X7 توسط مغز بلافاصله پس از آسیب، ارتباطی با خطر تشنج‌ها در هفته‌های بعدی نشان داد. این ابزار می‌تواند به پزشکان کمک کند تا بیماران در معرض خطر را به موقع شناسایی کرده و مداخلات به‌موقع و مناسب انجام دهند.

دکتر توبیاس انگل، محقق FutureNeuro و استاد ارشد در دپارتمان فیزیولوژی و فیزیک پزشکی RCSI اظهار داشت: «آسیب مغزی تروماتیک یکی از علل اصلی صرع در بزرگسالان است و بسیاری از بیماران قادر به بهره‌برداری از درمان‌های ضد تشنج موجود نیستند. تحقیقات ما گیرنده P2X7 را به عنوان هدفی امیدوارکننده شناسایی کرده است که پتانسیل پیشگیری از صرع قبل از بروز آن را دارد، که به این ترتیب بیماران را از تشنج‌ها و بارهای دارویی مداوم نجات می‌دهد.»

دکتر دیوید لوآن، استاد دانشگاه علوم اعصاب در کالج ترینیتی دوبلین افزود: «در حالی که تحقیقات اضافی برای تأیید یافته‌ها و بررسی کاربرد آنها در محیط‌های بالینی لازم است، ما قدم مهمی در پاسخ به نیاز برطرف‌نشده برای مداخله زودهنگام در صرع پس از ضربه مغزی برداشته‌ایم. این امکان از طریق همکاری گسترده چندرشته‌ای فراهم شد و قدرت تخصص‌های مشترک در پیشبرد تحقیقات صرع را به نمایش گذاشت.»

دکتر جوردی لوپ، محقق اصلی در CIC biomaGUNE گفت: «با شناسایی یک هدف درمانی بالقوه و ابزاری تشخیصی پیش‌بینی‌کننده مربوطه، این تحقیق راه‌های جدیدی برای مراقبت‌های شخصی، بهبود نتایج و کیفیت زندگی بهتر برای بیماران با آسیب مغزی تروماتیک در معرض خطر صرع می‌گشاید.»