کاهش خطر ابتلا به سرطان در وضعیت اپی‌ژنتیکی خاص شناسایی شد

خطر ابتلا به سرطان در طول زندگی یک فرد ممکن است حتی پیش از تولد آغاز شود، طبق یک مطالعه تحول‌آفرین که توسط دانشمندان مؤسسه وان اندل انجام شده است.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، یافته‌های جدید دو وضعیت اپی‌ژنتیکی متمایز را شناسایی کرده است که در طول رشد به وجود می‌آیند و با خطر ابتلا به سرطان ارتباط دارند. یکی از این وضعیت‌ها با خطر پایین‌تر ابتلا به سرطان در طول زندگی مرتبط است، در حالی که دیگری با خطر بالاتر ارتباط دارد. اگر سرطان در وضعیت با خطر پایین‌تر بروز کند، احتمالاً به صورت تومور مایع مانند لوسمی یا لنفوم خواهد بود. اما اگر سرطان در وضعیت با خطر بالاتر بروز کند، احتمالاً به صورت تومور جامد، مانند سرطان ریه یا پروستات خواهد بود.

دکتر جی. اندرو پوزپسیلیک، رئیس دپارتمان اپی‌ژنتیک در مؤسسه وان اندل و نویسنده همکار این مطالعه گفت: «از آنجا که بیشتر سرطان‌ها در سنین بالاتر اتفاق می‌افتند و به عنوان بیماری‌های ناشی از جهش یا تغییرات ژنتیکی درک می‌شوند، تحقیقات زیادی در مورد اینکه چگونه رشد و توسعه می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را تحت تأثیر قرار دهد، انجام نشده است. یافته‌های ما این وضعیت را تغییر می‌دهند. شناسایی این دو وضعیت اپی‌ژنتیکی متفاوت، درهای تحقیقاتی جدیدی را در زمینه اصول و مبانی سرطان باز می‌کند.»

خطر ابتلا به سرطان با افزایش سن افزایش می‌یابد، به دلیل انباشت آسیب‌های دی‌ان‌ای و عوامل دیگر. با این حال، همه سلول‌های غیرطبیعی به سرطان تبدیل نمی‌شوند. در سال‌های اخیر، دانشمندان دیگر عواملی مانند خطاهای اپی‌ژنتیکی را به عنوان عوامل اضافی در بروز سرطان شناسایی کرده‌اند. اپی‌ژنتیک فرایندهایی هستند که بر چگونگی و زمان اجرای دستورالعمل‌های موجود در دی‌ان‌ای تأثیر می‌گذارند. مشکلات اپی‌ژنتیکی می‌توانند فرایندهای کنترل کیفیت سلولی را مختل کرده و به سلول‌های بیمار اجازه دهند که زنده بمانند و گسترش یابند.

در این تحقیق، پوزپسیلیک و همکارانش دریافتند که موش‌هایی که سطح ژن Trim28 در آن‌ها کاهش یافته است، می‌توانند یکی از دو الگوی نشانه‌گذاری اپی‌ژنتیکی روی ژن‌های مرتبط با سرطان را داشته باشند، با اینکه از نظر دیگر مشابه هستند. این الگوها در طول رشد ایجاد می‌شوند. قدرت این الگوها تعیین‌کننده وضعیت خطر سرطان است که در نهایت به وقوع می‌پیوندد.

دکتر ایلاریا پازنزیری، دانشمند تحقیقاتی در آزمایشگاه پوزپسیلیک و نویسنده اول و همکار این تحقیق، گفت: «همه افراد مقداری خطر دارند، اما زمانی که سرطان بروز می‌کند، ما معمولاً آن را تنها به عنوان بدشانسی می‌بینیم. با این حال، بدشانسی به‌طور کامل نمی‌تواند توضیح دهد که چرا برخی افراد به سرطان مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نمی‌شوند. مهم‌تر از همه، بدشانسی نمی‌تواند هدف درمان قرار گیرد. از سوی دیگر، اپی‌ژنتیک می‌تواند هدف قرار گیرد. یافته‌های ما نشان می‌دهند که ریشه‌های سرطان ممکن است در دوره حساس رشد شروع شوند، که دیدگاهی جدید برای مطالعه این بیماری و گزینه‌های جدید برای تشخیص و درمان فراهم می‌آورد.»

این تیم شواهدی از این دو وضعیت اپی‌ژنتیکی را در بافت‌های مختلف بدن یافتند که نشان می‌دهد خطر اپی‌ژنتیکی توسعه‌یافته ممکن است در سراسر سرطان‌ها مشترک باشد. در آینده، آن‌ها قصد دارند تأثیر این دو وضعیت را در انواع مختلف سرطان‌ها بررسی کنند.