تجویز داروهای محرک برای کودکان ADHD کاهش یافت

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کمبود داروی رایج برای درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) با تغییرات در تجویز داروهای محرک برای کودکان در سال‌های اخیر ارتباط دارد.

به گزارش رسانه اخبار پزشکی مدنا، میزان تجویز داروهای محرک (که یک گزینه درمانی ضروری برای کودکان مبتلا به ADHD است) در ابتدای پاندمی COVID-19 در سال ۲۰۲۰ به طور قابل توجهی کاهش یافت، اما پس از آن شروع به بهبود کرد. اعلام کمبود داروی آدرال از سوی سازمان غذا و داروی ایالات متحده در اکتبر ۲۰۲۲، با افت شدید تجویز این دارو برای کودکان، نوجوانان و جوانان همراه بود. با این حال، همزمان با این کاهش، تجویز سایر انواع داروهای محرک افزایش یافت.

سجیا نویسنده اصلی و پژوهشگر مرکز ارزیابی و تحقیقات سلامت کودکان سوزان بی. مایستر، دانشگاه میشیگان گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهند که کمبود آدرال باعث نشده است که بسیاری از کودکان درمان با داروهای محرک را به طور کلی متوقف کنند، اما برخی از آنها مجبور به تغییر دارو به محرک‌های جایگزین شده‌اند. این موضوع می‌تواند نگران‌کننده باشد اگر این تغییرات منجر به کنترل ضعیف‌تر ADHD شود. ما به تحقیق بیشتری نیاز داریم تا بررسی کنیم که آیا این تغییرات منجر به پیامدهای منفی شده است یا خیر.»

او و همکارانش تغییرات در تجویز داروهای محرک به کودکان ۵ تا ۱۷ ساله را بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳ با استفاده از داده‌های ملی که ۹۲ درصد از تجویزهای دارویی ایالات متحده را پوشش می‌دهد، تحلیل کردند. این تحقیق به عنوان یکی از اولین مطالعات ملی شناخته می‌شود که روند تجویز داروهای محرک به کودکان را در طول پاندمی COVID-19 و کمبود آدرال ارزیابی می‌کند.

در آغاز پاندمی در مارس ۲۰۲۰، محققان دریافتند که نرخ تجویز داروهای محرک به کودکان تقریباً ۴۵۵ کودک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر کاهش یافته است که معادل کاهش تقریبا ۱۹ درصدی نسبت به ژانویه ۲۰۱۷ بوده است. پس از مارس ۲۰۲۰، این نرخ به تدریج هر ماه افزایش یافت. در اکتبر ۲۰۲۲، زمانی که کمبود آدرال آغاز شد، نرخ تجویز آدرال کاهش یافت در حالی که نرخ تجویز دکس‌متیلفنیدات (که معمولاً با نام فوکالین شناخته می‌شود) افزایش پیدا کرد.

محققان دریافتند که تغییرات در تجویز داروهای محرک بسته به سن و جنسیت متفاوت است. به عنوان مثال، در میان نوجوانان پسر ۱۲ تا ۱۷ ساله، تجویز داروهای محرک به میزان کمتری نسبت به سایر گروه‌ها بهبود یافت. این نرخ تجویز دارو در دسامبر ۲۰۲۳ برای پسران نوجوان ۱۹ درصد کمتر از آنچه که بر اساس روندهای پیش از پاندمی انتظار می‌رفت بود. برای پسران ۵ تا ۱۱ ساله، نرخ تجویز دارو در دسامبر ۲۰۲۳ مشابه چیزی بود که انتظار می‌رفت. در عین حال، نرخ تجویز داروهای محرک برای دختران ۵ تا ۱۱ ساله در دسامبر ۲۰۲۳، ۹ درصد بیشتر از حد انتظار بود که با مطالعه‌ای قبلی مطابقت دارد که نشان می‌دهد کودکان مبتلا به ADHD که برای اولین بار تشخیص داده شده بودند، در دوران پاندمی بیشتر دختر بودند تا سال‌های قبل.

کائو پینگ چوا، M.D., Ph.D، نویسنده ارشد مطالعه و پژوهشگر بیمارستان کودکان C.S. Mott دانشگاه میشیگان گفت: «یک توضیح خوشبینانه از این یافته‌ها این است که ممکن است نشان‌دهنده کاهش تشخیص‌های نادرست و درمان‌نشده ADHD در دختران باشد. همچنین ممکن است علائم بی‌توجهی در دختران در دوران پاندمی افزایش یافته باشد که باعث افزایش نیاز آنها به داروهای محرک شده است.»

ADHD رایج‌ترین اختلال عصبی-رفتاری در کودکان ایالات متحده است. داروهای محرک اغلب اولین درمان برای این اختلال هستند و به همین دلیل یکی از داروهای کنترل‌شده پر تجویزترین داروها برای کودکان در این کشور هستند. چوا می‌گوید که ممکن است نرخ تجویز داروهای محرک برای کودکان در دوران پاندمی COVID-19 تغییر کرده باشد، زیرا بسیاری از کودکان به یادگیری مجازی منتقل شدند.

علاوه بر این، دسترسی به خدمات بهداشتی حضوری مختل شد که ممکن است فرصت‌های تشخیص و درمان ADHD را کاهش داده باشد، هرچند چوا اشاره می‌کند که چنین کاهش‌هایی ممکن است با سیاست‌هایی که امکان تجویز داروهای محرک از طریق تله‌سلامت بدون نیاز به ویزیت حضوری را فراهم کرد، جبران شده باشد. سازمان غذا و داروی ایالات متحده به مشکلات تولید و تقاضای بی‌سابقه داروهای محرک در ایالات متحده (به ویژه در میان بزرگسالان) به عنوان عواملی اشاره کرد که منجر به کمبود آدرال در سال ۲۰۲۲ شدند.

چوا می‌گوید: «سیاست‌گذاران باید محدودیت‌های تولید داروهای محرک را افزایش دهند تا اطمینان حاصل شود که کودکان حتی در صورت افزایش تقاضا برای داروهای محرک در میان بزرگسالان، با مشکلی در دسترسی به این داروها روبه‌رو نخواهند شد. او همچنین بر لزوم تجویز مناسب داروهای محرک برای بزرگسالان تأکید می‌کند، از جمله تدوین دستورالعمل‌هایی برای تشخیص و درمان ADHD در بزرگسالان.»

او افزود: «یافته‌های ما به طور غیرمستقیم نشان می‌دهند که افزایش تقاضا برای یک کلاس دارویی در بزرگسالان ممکن است دسترسی به این درمان‌ها را برای کودکان تحت تأثیر قرار دهد. پرداختن به کمبود داروهای محرک ضروری است، زیرا بسیاری از کودکان به این داروها وابسته‌اند. علائم درمان‌نشده ADHD می‌تواند سلامت و یادگیری کودکان را آسیب بزند.»